Spotkanie po latach

   22 kwietnia 2017 po szesnastu latach przywitała nas nasza Szkoła, a w niej nasi Nauczyciele, Ci sami z którymi spędzaliśmy przed laty tyle czasu, Ci z którymi przeżywaliśmy pierwsze szkolne sukcesy i porażki, Ci których do dziś wspominamy z wielkim sentymentem i życzliwością. Lata spędzone w tej szkole były dla nas wyjątkowe, to lata po których nieodwracalnie wkroczyliśmy w dorosłe życie. W ten sobotni wieczór mieliśmy niesamowitą przyjemność spotkać się i wspólnie powspominać te  jakże inne czasy, czasy beztroski, czasy gdzie największym zmartwieniem było nie dostać kolejnej bani z matmy  i jakoś przeżyć język polski bez odpytywania. Grono Pedagogiczne na tą specjalną okazję przygotowało nasze dzienniki.  Ha, po tylu latach mogliśmy wreszcie, bez żadnych obaw dokładnie je przewertować, kartka po kartce, łącznie z uwagami, których za wiele nie mieliśmy, bo wiadomo  - nasza Klasa była wyjątkowo grzeczna. W szkole czekała również nasza wspaniała kronika klasowa, przypominająca o każdym ważnym wydarzeniu z życia naszej klasy m.in. otrzęsiny, wspólne wycieczki, Dzień Chłopca, nasze życie w szkolnym bufecie, dyżurowanie, konkursy, przedstawienia, które organizowaliśmy, nasze 18-stki, półmetek i wreszcie studniówka,  a po niej matura i zakończenie edukacji, a potem już tylko puste kartki… Przed spotkaniem pojawiły się wątpliwości: czy poza Panią Małgosią Dudą, naszą wspaniałą wychowawczynią i Panią Małgosią (dla nas zawsze Krzanecką)- naszą rewelacyjną matematyczką ktoś inny jeszcze o nas pamięta? Czy ktoś jeszcze będzie chciał się z nami spotkać? I tu wielkie zaskoczenie i wzruszenie – na spotkanie przyszły również inne nasze przemiłe Nauczycielki: Pani Furtak, Pani Musialska, Pani Kupiec i Pani Akimenkowa. One również o nas pamiętają, wspominały z nami naszą edukację, nasze zachowania oraz wydarzenia, w których braliśmy udział. Dziś, bardzo dziękuję Nauczycielom i Dyrekcji za umożliwienie spotkania w Szkole, dziękuję wszystkim Paniom które zechciały się z nami spotkać. Dziękuję za ten mile spędzony czas, za uśmiechy, za wspomnienia, za to że byłyście z nami. Dziękuję moim koleżankom i kolegom z klasy LF za to że nadal są tacy jak dawniej…. Od spotkania minęło kilka dni, a my nadal się komunikujemy, nadal wspominamy i czujemy niedosyt, bo czas tak szybko uciekał, więc z pewnością powtórzymy nasze spotkanie i znów będziemy mogli zapełnić kolejną kartkę w klasowej kronice, bo dla nas czas w tej szkole się nie skończył, zawsze będziemy  jej cząstką i dzięki naszym wspaniałym Nauczycielom  nadal to czujemy. Na koniec życzę całemu Gronu Pedagogicznemu wytrwałości i satysfakcji z wykonywanej pracy, a wszystkim Uczniom życzę, by w przyszłości mieli możliwość powrócić do Szkoły, tak jak my mieliśmy z radością i sentymentem. Pamiętajcie, że Wy też jesteście częścią Szkoły i przede wszystkim to od Was zależy jak będziecie ją wspominać i jak będą Was wspominać. Powodzenia!
Kasia Absolwentka klasy LF rocznik  2001